關於零落的唯美句子
1、無意苦爭春,一任群芳妒零落成泥碾作塵,只有香如故。
2、零落成泥碾作塵,只有香如故。____陸遊《卜運算元·詠梅》。
3、鎩羽般零落的片片枯槁,悲風迷離之際,怦然心動得旋落在我的跟前。落花紛飛,缺乏著綺麗,卻暗帶著幾許蕭颯,定格著那一剎那,內心一片惘然。
4、霜景催危葉,今朝半樹空。蕭條故國異,零落旅人同。
5、任簾外細雨飛花,伊人枯坐有誰憐?倚樓望月,撫一曲離殤,幽芳零落幾處?一箋素帛,半闕清詞,可曉,誰斷腸?墨凝香,蒼白了誰一世荒涼?流年染墨,思緒怎堪訴求。
6、在秋日的夕陽下,那零落的秋葉,搖曳的蘆葦,清涼的晚風,南飛的歸雁,無不在告訴人們寒秋已來臨。那滿目的衰草枯葉,一片金黃,晃晃之中,又是這般柔和恬靜,沒有一絲漣漪,一息咽嗚。天空彩霞片片,遠山蒼茫,倦鳥歸飛。這一切都渲染出了一種祥和的悽美。而且,一直淋漓到遠山之外。
7、蕭蕭零落委泥塵。
8、看著秋雨的絮然零落,讓我的心有股澀澀的感覺;望著那灰藍色的天空,讓我感到絲絲淒涼;聽著秋雨的靜靜訴說,讓我感到微微心酸。
9、盡日問花花不語,為誰零落為誰開。
10、志士淒涼閒處老,名花零落雨中看。陸遊。
11、東風吹柳日初長,杏花零落燕泥香。
12、斜雨飛絲織曉空,疏簾半卷野亭風。荷花開盡秋光晚,零落殘紅綠沼中。
13、零落成泥碾作塵,只有香如故。(陸遊《卜運算元·詠梅》)。
14、拾遺舊詠悲零落,瘦損腰圍擬未工。
15、守望幸福終是那一季的相遇已零落成殤,越來越深的囹圄拔不出,是否不曾相遇就不會有離別。
16、柳汀斜對野人窗,零落衰條傍曉江。正是霜風飄斷處,寒鷗驚起一雙雙。
17、去春零落暮春時,淚濕紅箋怨別離。
18、你離開,我衰敗。心花零落,落地成灰。